Najaar 2018: Sandra uit Arnhem adopteert een stuk grond achter haar appartementencomplex. Ze tovert het om in een insectenparadijs. Hoe pakt ze dit aan?
In dit blog neemt Sandra ons mee naar het begin van de tuin en het eerste jaar.
Ik ben op zoek naar werk en heb dus meer tijd over dan in een werkend leven.
Achter ons appartementencomplex ligt een stukje grond van zo’n 20 bij 3 meter, met een heg eromheen, gras en een enkele jonge kastanjeboom. De heg wordt gesnoeid, het gras gemaaid en dat was het. Geen bewoner die daar komt.
Aan de VVE (Vereniging van Eigenaren) vraag ik of ik hier een insectvriendelijke tuin van mag maken en dat is akkoord.
Via marktplaats koop ik wat tweedehands tuingereedschap, van vriendinnen krijg ik diverse planten die in de tuin te groot zijn geworden, bij Intratuin haal ik (vooral van de koopjeshoek) wat planten en ik krijg hier en daar wat zaad. Ik begin met het eerste plantenvak, maar snel volgen er meer, want als je eenmaal bezig bent..
Naast planten haal ik ook bakstenen en dakpannen van marktplaats, die ik gratis kan ophalen en bouw daar insectenhotels van. Via een vriend die hovenier is en vaak tuinen leeg moet halen krijg ik ook steeds meer planten, maar ook een boomstam die ik ergens in de tuin neer leg.
Een buurvrouw komt op de stort een stammetje tegen die ze voor me meeneemt. Hier boor ik gaten in voor de bijen. Verder zijn er nog wat buren met iets te grote planten op hun balkonnetje die ze doneren voor de tuin.
De hoogtes die ontstaan door wat potten, insectenhotels en een boog van gesnoeide takken zorgen voor wat speelsheid. En in de zomer begint het er al als echte tuin uit te zien. Natuurlijk kijk je alles uit de grond, maar ik weet dat het wel wat geduld kost voor het zijn vorm krijgt.
De insecten weten inmiddels de tuin te vinden en de eerste bijen hebben hun eitjes in de stam gelegd.
De luizen die er volop aanwezig zijn, waar ik een beetje wanhopig van word, hebben gelukkig op een natuurlijke wijze een vijand gekregen: het lieveheersbeestje. Langzaamaan komt er een balans en steeds meer leven.
Verder wip ik langs de muur van het gebouw wat stenen voor een geveltuintje. Het terras is groot genoeg en wordt tot op heden niet echt gebruikt, niemand zal die paar stenen missen.
Het eerste jaar (2019) ben ik er wekelijks wel een paar dagen te vinden/mee bezig (exclusief water geven). Leuk is dat als ik bezig ben mensen even de tuin in stappen voor een praatje. Maar de bewoners zijn niet heel erg actief, dus het is een beetje mijn eilandje waar ik tot rust kom als ik bezig ben.
