Als kind heb je vast weleens een kastanje opgeraapt en er een tijdje mee rondgelopen tot je hem weer ergens in de berm gooide. Waar vond deze kastanje uiteindelijk een veilig plekje in de grond? Waar het ook was, het was vast een heel eind weg van de boom waaronder je de kastanje opraapte. En wat dacht je van het blazen op een uitgebloeide paardenbloem? Voor een kind is guerrilla gardening volkomen normaal en natuurlijk.
Eigenlijk is guerrilla gardening van alle tijden en van iedereen die groen in de buurt een handje helpt. Je hoeft helemaal niet bewust te ‘guerrillatuinieren’. Maar geef toe, als je er eenmaal van weet is het wel leuk om je deel te voelen van de beweging…
De eerste groep die de naam gebruikte heette Green Guerrilla’s, in de jaren zeventig. Dit was een groep bewoners die genoeg had van de rommel en verpaupering in hun buurt in New York. Motor Liz Christy was een kunstenaar die overal kansen zag voor een mooiere buurt. De groep begon een buurttuin op een stuk land waarvan niemand wist wie de eigenaar was. Er lag zoveel rommel en afval dat het wel duidelijk was dat de grond al jaren ongebruikt was.
Tijd voor actie! In een jaar tijd ruimden ze de troep op en legden ze een tuin aan waar iedereen in de buurt van kon genieten. Vanuit dat initiatief stonden er in de hele wereld guerrilla gardeners op. Ook in Nederland.
In de video zie je hoe de Green Guerrilla’s te werk gingen en wat er nu, bijna vijftig jaar later, nog steeds aan impact is. Je ziet ook een ander verhaal, dat van Hattie Carthan die zich in haar buurt onvermoeibaar inzette voor het planten van bomen.
Inspirerend?
Laat vooral je gedachten weten in de comments onder dit blog.
Wat mij opvalt: alle daken zijn wit geschilderd! Scheelt dit ook in de opwarming van de stad? Albedo-effect?
Ja het weerkaatst hitte. Een paar jaar geleden opperde ik het idee om platte daken wit te schilderen met wegenverf. Hier in Nederland werd het idee niet opgepakt, maar de stad New York zag het wel zitten. Elk dak waarop geen zonnepanelen konden komen of waarop bv geen daktuinen of sedumdaken oid konden worden geplant ( te veel gewicht als ze water vastlegden) kon met subsidie wit geschilderd worden. Ook dat scheelt flink qua temperatuur in met name de zomer.