Dagboek van een buitengebied guerrilla gardener - deel 5

Juni 2022. De draad weer oppakken!

In mijn laatste blog vorig jaar (deze) schreef ik over de mogelijkheden die ik had onderzocht om in het buitengebied te guerrilla gardenen en wat er van terecht was gekomen. Ik was heel enthousiast begonnen (en misschien ook wel een beetje naïef) maar de meeste van mijn ideeën en plannetjes vielen af.

In het buitengebied luistert alles zoveel nauwer dan in de bebouwde kom, omdat het belangrijk is geen niet-streekeigen planten te verspreiden. In de tuin is het niet erg om gecultiveerde gekweekte soorten te hebben, of zelfs planten uit verre oorden, maar in de vrije natuur is dat een no-go.

Lees meer over zaaien met ‘goede of foute zaden’ >

Najaar 2021: boompjes planten

Omdat ik de tip had gekregen van een guerilla ‘forester’ om boompjes te planten in plaats van bloemen, had ik afgelopen najaar op de planning staan een illegaal bosje in de berm te zetten; ik had een veldesdoorn, een sleedoorn, een aangewaaide els en een wilg paraat staan. Ik dacht: dan zet ik er in het voorjaar een bordje bij zodat het – hopelijk – niet gemaaid wordt.

Maar tijdens een gesprek met de beleidsman van het groenbeheer in de gemeente, werd mij gezegd dat bomen en struiken in het openbaar aanplanten écht niet mag. Daar zit je dan met je goede voornemens. Nou is ‘guerilla’ per definitie een beetje stout doen, dus heb ik ze in de voortuin gezet, langs de kant van de weg. 😉

Zie de foto hiernaast. Oké, niet de duidelijkste foto, maar ik heb de berm grenzend aan de voortuin geconfisqueerd en daar is het een beetje ontploft.

Voorjaar 2022: een fijn bericht!

Daarna werd het winter en lag alles stil en eerlijk gezegd was ik ook een beetje ontmoedigd. Tot ik tot mijn verrassing en blijdschap in het voorjaar een berichtje kreeg van diezelfde gemeente meneer, dat ze naar aanleiding van ons gesprek hadden besloten de ‘takken ophaaldagen’ in het vervolg een maand eerder in te plannen. Je weet wel, dan mogen inwoners het snoeihout gebundeld voor het huis leggen en dan wordt het gratis opgehaald. Ik was daarover namelijk nogal fel van leer getrokken, omdat dat in onze gemeente eind april gebeurt, uitgerekend de tijd waarin vogeltjes aan hun nesten beginnen. En om dan te merken dat er toch naar je geluisterd wordt… dat geeft de burger moed. 😁

Bloeiende bermen

Wat ook fijn was: onze gemeente deed mee aan ‘maai-mei- niet’! Wat een pracht, al die bloeiende bermen! Weliswaar is op 1 juni alles meteen gemaaid, maar het moet toch een keer gebeuren en er was ook al veel uitgebloeid.

Nadeel is nog wel dat het maaisel niet wordt opgeruimd. Wat maakt dat uit, zul je misschien denken? Dat zit zo: om bloemrijke bermen te laten ontstaan, moet je de grond ‘verarmen’. Wilde bloemen doet het beter op schrale grond. Dat maaisel verteert en geeft zo juist extra voeding aan de grond, dus dat werkt averechts.

Toen ik zo de bermen eens bekeek dacht ik ineens: ik kan natuurlijk ook zelf gaan harken. Niet overal, dat is een beetje too much 😅 maar wel het stukje naast ons bruggetje. Teruglezend in de reacties op mijn blog van vorig jaar stond dat ook als tip van een mede buitengebied GGer. Dus, als ik dan toch iets nuttigs wil doen, is dat een prima optie.

Zo gezegd, zo gedaan. Een half uur harken en 2 flinke blaren later is dit het resultaat: